Begin waar je nu bent

Op de stoep staat met krijt het woord start geschreven. Een dame met Jeans en gele pumps is klaar voor de start. Je ziet nog een deel van haar benen en haar voeten, waarvan de punten van haar schoenen na het woord start wijzen.Vorige week gaf ik een webinar over hoe je het leven weer op kunt pakken na borstkanker.
De eerste stap daarbij is ‘Begin waar je nu bent’.
En dit bleek later voor veel deelnemers meteen ook het meest waardevolle inzicht te zijn.

Het lijkt zo simpel, maar het gaat tegelijkertijd in tegen alles wat wij willen.
Want je hebt zo uitgekeken naar de dag dat je ‘klaar bent’, dat je behandelingen voorbij zijn.
Je wilt zo snel mogelijk terug naar je oude leven.
Op volle kracht vooruit.
Je hoofd weet het precies, maar de werkelijkheid blijkt weerbarstiger.
En hoe vaak wordt er niet goed bedoeld tegen jou gezegd: ‘Wat fijn dat het nu allemaal achter de rug is’.
Dat geeft je nog meer het gevoel dat alles meteen weer zou moeten zijn zoals vroeger.

Je weet nog goed hoe het was en wat je allemaal kon voordat je ziek werd.
De teleurstelling is groot als je merkt dat het allemaal nog niet gaat.
Misschien word je er verdrietig van, gefrustreerd of boos.
Want toen kon je het toch ook, dus waarom nu niet?

En daarom kijk je nog maar eens naar die foto van voordat je ziek werd.
Je ziet die mooie vrouw die nog geen idee had van wat haar te wachten stond.
De vitaliteit straalt uit haar ogen, terwijl jij je nu vaak een natte dweil voelt.
En de tranen stromen alweer over je wangen.

Achteromkijken en vergelijken helpen je niet om vooruit te komen.
Misschien maakt het je moedeloos en somber en geef je op.
Zeg je zuchtend: ‘Ik moet er maar mee leren leven’.
Of misschien ga jij je forceren omdat jij jezelf en anderen wil bewijzen dat het weer ‘normaal’ is.
Ga jij over je grenzen en ben je hard op weg naar een burn-out.

Er is maar één plek waar je kunt zijn.
En dat is níet waar je was, voordat je ziek werd.
Die ene plek is daar waar je nú bent.

Waar je nú bent is je uitgangspunt.
En vandaar af kun je gaan bouwen aan je conditie en aan je leven.
Je hoeft niet te kunnen wat je toen kon.
Je hoeft niet te zijn wie je toen was.
Je hebt veel meegemaakt en dat heeft jou veranderd, niet alleen lichamelijk.
En na verloop van tijd zul je zien dat dit je een nog mooier en wijzer mens heeft gemaakt.

Als je kleine haalbare doelen stelt, beleef je steeds momenten van succes.
En dat stimuleert je weer om een volgende stap te doen.
Wees trots op jezelf en vier je successen, hoe klein ze ook lijken te zijn.
Want er is geen leven waar je naar terug kunt en ook geen leven waar je naar onderweg bent.

Er is maar één plek waar je kunt zijn en dat is precies waar je nu bent.

Weet jij soms ook niet waar je moet beginnen? Heb het gevoel dat je geen stap vooruitkomt? Dat je toch maar steeds achterom blijft kijken en geen idee hebt hoe je weer lekker in je vel kunt komen? Of zijn er andere dingen waar je tegenaan loopt in het oppakken van je leven na je behandelingen?
Als je je aanmeldt voor een gratis online gesprek van 30 minuten, dan kijk ik met je mee en geef je een aantal tips die je helpen om de draad van je leven weer op te pakken.

  • Liesbeth
    Beantwoorden

    Sommige dingen wel herkenbaar.

    • Martha Rijkmans
      Beantwoorden

      Hoi Liesbeth,
      Dank je wel voor je reactie.
      Het is zo logisch dat wij allemaal diezelfde neiging hebben. Maar nu weet je ook wat je kunt doen om gemakkelijker op te gaan bouwen.
      Fijne dag en hartelijke groet, Martha

  • Monique Kluft
    Beantwoorden

    Sommige onderwerpen zijn zeker herkenbaar. Ik ben zeker nog vaak boos en verdrietig over t feit fat ik door mijn ziekte veranderd ben. Maar begin t nu te accepteren dat ik niet meer de persoon ben voordat ik ziek werd

    • Martha Rijkmans
      Beantwoorden

      Hoi Monique,
      dank je wel voor je reactie. Het is heel normaal dat je er ook boos en verdrietig over bent. Acceptatie is geen knop die je omzet. Er zit afscheid in en tranen, rouwen om dat wat er niet meer is. Zo ontstaat er geleidelijk acceptatie en ruimte voor wat er wel is.
      Fijne dag en hartelijke groet, Martha

Plaats een reactie

Laatste berichten
Een ondergrondse grot met prachtig gesteente, waarin door een spleet in de rots licht naar binnen valtEen vrouw zit op een bankje met achter zich en de rek met klimrozen en. Zij draagt een lichte blouse en een felblauwe sjaal. De rozen zijn felroze en de zon schijnt.