Die tijd komt nooit meer terug

Een vrouw staat in het park. Zij draagt een lichte blouse en een felblauwe sjaal. Zij kijkt vrolijk en geniet van het mooie weer. Haar haar waait omhoog door een windvlaag.Overmorgen ben ik jarig.
Vier jaar geleden op mijn verjaardag was ik nog maar net klaar met mijn behandelingen.
Met een wit gezicht, blauwe kringen onder mijn ogen en een pruik vierde ik het dankbaar en blij met mijn gezin.
De horde was genomen en ik verheugde mij op de tijd die zou gaan komen.

Maar met al mijn goede bedoelingen kostte het mij meer moeite dan ik had verwacht.
Naast de opluchting was er de leegte.
Was er mijn therapeutische praktijk die helemaal op zijn gat lag.
Was er mijn lichaam, dat het maar niet zonder dat uurtje rusten in de middag kon redden.
Had ik een gevoel van haast, want je weet maar nooit hoeveel tijd je nog hebt, terwijl ik tegelijkertijd geen idee had waar ik moest beginnen.
Ik voelde mij verdwaasd en tegelijkertijd schuldig dat ik mijn kostbare tijd niet beter gebruikte.

Toch vond ik mijn weg.
Dankzij mijn eigen therapeutische vaardigheden en lieve collega-vriendinnen die mij zo af en toe een zetje gaven.
Omgaan met angst en gepieker, de frustratie over mijn lichaam dat maar niet mee wilde, maar vooral mijn veranderde ik.

Want de confrontatie met de eindigheid van het leven maakte dat ik andere prioriteiten stelde.
Door mijzelf opnieuw te ontdekken, vond ik nieuwe mogelijkheden en nieuwe kwaliteiten in mijzelf.
En ik weet nu, de ervaring van borstkanker heeft mij veranderd, voorgoed.
Het heeft mij veel gekost, maar uiteindelijk ook veel opgeleverd.

Twee jaar later met mijn verjaardag schreef ik daar dit blogbericht over: https://www.levenenzo.nl/word-je-weer-een-jaartje-ouder-of-vier-je-het-leven/

Eén dag na dat blogbericht werd er een kleine uitzaaiing op mijn long ontdekt.
Opnieuw werd ik op een indringende manier geconfronteerd met de eindigheid van het leven en opnieuw liep het goed af, waarvoor ik oneindig dankbaar ben.

Sinds die tijd ben ik mij er nog bewuster van dat het zonde is om tijd te verspillen.
Om te blijven hangen in niet lekker in je vel zitten, je draai niet kunnen vinden en niet weten wat je aan moet met alles wat er veranderd is.
En dat geldt ook voor jou.

Want elke dag is er één die nooit meer terugkomt.

Herken je dit? Ben je nog zoekend en zit je jezelf in de weg? Zou je graag vooruit willen, maar weet je niet hoe? Of loop je tegen andere uitdagingen aan in het oppakken van je leven na borstkanker? Meld je dan aan voor een gratis gesprek via videobellen, dan krijg je van mij een aantal tips en handvatten, die je direct verder kunnen helpen.

Plaats een reactie

Laatste berichten
Een vrouw zit op een bankje met achter zich en de rek met klimrozen en. Zij draagt een lichte blouse en een felblauwe sjaal. De rozen zijn felroze en de zon schijnt.Een winkel waar met de handtapijten worden gemaakt in Dubai. Voor de winkel een uitstalling van allerlei kleurige tapijten. Op de muur van de winkel staat de naam Magic Rugs, magische tapijten. De foto is kleurig en ademt een oosterse atmosfeer.i.