Ze kijkt mij somber aan. ‘Ik heb niet altijd gezond geleefd, had regelmatig stress. Ik heb het aan mezelf te wijten.’
Ik heb met haar te doen, want wat haalt zij zichzelf in haar hoofd. Naast borstkanker ook nog dat loodzware schuldgevoel.
Wij weten inmiddels allemaal dat leefstijl belangrijk is. Dat gezond leven de kans vergroot op gezond oud worden.
Dat factoren zoals roken, drinken, veel stress etc. de kans op het krijgen van gezondheidsproblemen vergroot.
En dat geldt niet alleen voor (borst)kanker.
Daar wordt tegenwoordig -terecht- veel aandacht aan besteed.
Maar al deze aandacht heeft een keerzijde. Wat ik steeds vaker zie is ‘blaming and shaming’.
Als je ziek wordt, heb je dat aan jezelf te wijten. Had je maar gezonder moeten leven, ánders moeten eten, méér moeten bewegen.
Als nieuwbakken eerstejaars rechtenstudent had ik een belangrijk vak ‘Practicum Methoden en Technieken’. Je moest het halen, anders mocht je niet door.
Het was een vak waarbij je leerde ingewikkelde teksten te ontleden, redeneer- en logicafouten en drogredeneringen te signaleren.
En hier hebben we te maken met zo’n redeneerfout: ‘Ongezond leven vergroot de kans op kanker, dus als je kanker krijgt, heb je ongezond geleefd.’ En dat klopt niet.
Ik ben geen arts, maar weet wel dat het ontstaan van kanker een samenloop is van ontelbare factoren, waarvan wij een deel waarschijnlijk nog niet eens kennen.
Je krijgt niet zomaar borstkanker doordat je een periode stress had, of je zo af en toe te buiten gaat aan een Magnum.
Je kunt je gezondheid tot op zekere hoogte beïnvloeden, maar het is geen garantie. Een gezond lichaam is een geschenk.
Iets waar je niet vanzelfsprekend recht op hebt, maar waar je vooral gruwelijk blij mee mag zijn.
Dat is wat ik haar uitleg en het is fijn om te zien dat er een last van haar schouders valt.
Hoe kijk jij hier tegenaan? Laat je het hieronder weten?
